Yalnız kalmak hiç iyi gelmiyor bana. Ablam gideli 2 gün oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Canım sürekli bir şeyler yemek istiyor fakat yememem gerekiyor. Ders çalışmak istemiyorum fakat çalışmam gerekiyor.
O burdayken birilerinin beni dinlediğini biliyordum,birilerinin benimle ilgilendiğini biliyordum. O gidince annem ve babamla kaldım. Onlarda çalışıyorlar,bana ayıracak vakitleri yok.
Alp desen 11 gündür doğru düzgün konuşmuyoruz. 3 günde bir arıyıp 10 dakika konuşup kapatıyor. Sevgilim değil sanki! Böyle yaparak kendinden soğutmaya mı çalışıyor? Eğer öyleyse gerçekten başarıyor.
Yaşadıklarım beni çok yoruyor. Bir şeyler yiyerek kendimi mutlu ediyorum. Başarabildiğim tek şey sanırım. Midem 'KALK KEK YAP' diye ısrar edince onu kıramadım. Güya diyetteyim.
Neyse başladım kek yapmaya. İçimde bir şey var,pasta yaparken mutlu olamıyorum. Çok garip. Keki fırına verdim. Oturdum fırının önüne bir yandan yaşadıklarımı bir yandan kekin kabarmasını izliyorum.Allahım bana neler oluyor!
Keki çıkardım. O mutlu olduğum kek kokusu bu sefer hiç bir şey hissettirmiyordu.
Keki tabağa koyarken evde kimsenin olmadığını,şöyle iki muhabbet edip kek yiyebileceğim birinin olmadığını düşünüyordum.
Bir dilim yiyeyim dedim. Tadı bile bir garip geliyordu bu sefer. Bir dilim yiyip kaldırdım keki.
Geçtim odama kulaklıklarımı takıp uyumak istedim. Fakat aklımdakiler öylesine tırmalıyordu ki beynimi uyumama izin vermiyorlardı. Yapabileceğim,kaçabileceğim,bir kaç saatliğine bile uzak durabileceğim bir şey vardıysa oda uykuydu. Kendimi zorla uyuttum.
Uyandığımda bir boşluk hissettim. 'Ben uyandım.' diyebileceğim kimse yoktu. 'Saçmalama Meryem. Kalk sorumluluklarını yerine getir.' dedim kendi kendime.
Sorumluluklarım: DERS ÇALIŞ.
Açtım kitabı yazıyorum ama ne yazdığımı bende bilmiyorum. Yazı bitince Dahiliye ödevimi yaptığımı anladım.
Şu anlattıklarımı yaşayan birileri bana akıl verebilir mi acaba? YOKSA DELİRİCEM.
26 Şubat 2013 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder